Wie

Dineke de Velde Harsenhorst

Geboren op 8 december 1965  in Wilsum
Overleden 16 november 2019 in Nijmegen

Dineke werd op 8 december 1965 geboren in het Overijsselse dorp Wilsum, gelegen aan de IJssel. Ze beleefde hier een fijne, maar ook bewogen jeugd, aangezien haar vader overleed toen ze drie jaar oud was. Als jongste binnen het gezin was zij een dankbare bron van afleiding.
Ze vond het heerlijk om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Het werd haar tweede natuur.

Zelf schreef ze hier over:

Gitaar spelen doe ik vanaf mijn 16e levensjaar.
Spelen en zingen zijn voor mij een manier om het leven te vieren.
Theater maken zit me in het bloed. Al van kinds af aan kon er geen speciale gelegenheid voorbij gaan of ik maakte een stukje of een liedje. Liedjes op bestaande melodietjes.
Als vanzelf rolde daar mijn opleiding en mijn werk uit voort, dramadocent en regisseur, waardoor ik naar hartenlust ‘stukjes kan maken’ en kan schrijven.

Na de opleiding Kopse Hof in Nijmegen was Dineke jarenlang regisseur bij De Efteling. Toen er gereorganiseerd werd, gaf ze aan wel toe te zijn aan een nieuwe stap in haar leven. Ze vertrok, deed freelance klussen bij toneelverenigingen en ging met zichzelf aan de slag. Met yoga, meditatie en dans. Er kwam veel creativiteit vrij. Over dat proces schreef ze het volgende:

In de winter van 2010 gebeurde er iets nieuws: mijn “Eerste Echte Eigen Liedje” werd geboren. Melodie, tekst, intentie, alles was opeens in overeenstemming met elkaar en vormde zich tegelijkertijd. Een wonderlijke ervaring.
Godzijdank bleef het niet bij een eenmalige gebeurtenis. De teksten bleven komen.

Naarmate er meer teksten en liedjes kwamen, groeide het verlangen om er een voorstelling mee te maken……
Ik gaf handen en voeten aan dat verlangen en in het voorjaar van 2012 speelde ik mijn eerste voorstelling “Licht op mij”.
Mijn hele mij, in het licht, op de planken.

Het was een flinke stap van áchter de schermen naar er vóór.
Ik was altijd met hart en ziel regisseur geweest en dat ben ik nog! Maar in mijn rol van regisseur had ik me teruggetrokken van de plek waar het werkelijk gebeurt. Op het moment suprême zat ik in het publiek, stond ik in de coulissen of bediende de knoppen.  Dat alles begon als verschuilen te voelen.
Dat veranderde. Ik wilde tevoorschijn komen. Ik wilde voor de schijn komen, me kwetsbaar tonen, in interactie gaan, mijn teksten spreken en zingen, gitaar spelen, en plein public foutjes maken …..

Kortom, het was tijd om mijn hele mij te laten zien.

In 2018 liep ze de Camino naar Santiago dela Compostella. Dat was geen onverdeeld succes aangezien ze veel pijn in haar rug had., In 2019 werd er bij Dineke dan ook stenose geconstateerd. De pijn zou niet meer weggaan en alleen nog maar erger worden, zo luidde de prognose. Dit was voor haar onverteerbaar en ze kwam in een ernstige depressie terecht. Ondanks de vrienden en familieleden om haar heen die haar steunden en met haar meeleefden en hulp van diverse hulpverleners, besloot Dineke op 16 november dat het leven haar op deze manier geen perspectief meer bood en stapte ze eruit. Een extreme stap waarvan veel mensen zeiden deze bij haar te vinden passen, gezien haar karakter.
Dineke liet ons haar prachtige liedjes en gedichten  na, met daarin besloten haar humor, wijsheid en kracht.